Dit zijn de 7 dingen die ik best even had willen weten vóórdat ik moeder werd. Was ik dan nog steeds moeder geworden? Hell yes! Maar dan was ik er wel iets minder naïef ingegaan misschien.
1. Je krijgt voortdurend ongevraagd advies
Niemand kan je echt voorbereiden op het moederschap. Je wordt er gewoon van de ene op de andere dag ingegooid en dan moet je het gewoon uitzoeken. Het is moeilijk, het is verwarrend en je vraagt je constant af of je het niet beter of anders had moeten doen. Met een beetje geluk heb je een fantastisch netwerk om je heen wat je kan aanmoedigen en steunen. Maar je zult ook mensen tegenkomen die eeuwig ongevraagd advies op je afvuren. “Wilde u me hiermee nog onzekerder maken? Of had u iets anders in gedachte? Toch bedankt hè, tante/buurvrouw/vreemde in de supermarkt.”
2. Je bent zo ontzettend kwetsbaar
Dit punt kan ik niet genoeg benadrukken. Het is iets waar ik to-taal geen rekening mee had gehouden voordat ik zwanger raakte. Maar alles valt of staat ineens met het welzijn van iemand anders. Toen ik positief testte was ik zó blij. Maar nog dezelfde dag sloeg ook de onzekerheid toe. Het streepje was wel erg licht, was dat altijd zo licht? Misschien morgen nog maar eens testen. Toen ik uiteindelijk na een test of vier vijf tien, nouja, toen de mevrouw van moeders voor moeders bevestigde dat ik wel een heel positieve test had kon ik dat een beetje loslaten. Ik was zwanger! Punt. Oh nee wacht heel even, want tot de eerste echo weet ik eigenlijk nog niks hè? Ok, dan wacht ik die nog even af. Na de eerste echo met een kloppend hartje was ik toch zéker een minuut of 15 helemaal gerustgesteld. Toen bedacht ik me dat ik de magische 12 weken grens nog niet gehaald had. Goh, toch die maar even afwachten dan, voordat ik écht begin met genieten. Na de 12 weken grens, kwam echter de 20 weken echo alweer in het vizier en ik begon me te realiseren: dit is het gewoon. Een deel van mij zal zich altijd zorgen maken om dit nieuwe leven dat in mij groeit. Dat klinkt misschien heel dramatisch en zo bedoel ik het niet. De zorgen overheersen mijn leven niet, maar ze horen er wel gewoon bij. En dat had ik me tot ik zwanger was gewoon even niet echt gerealiseerd.
3. Meedoen aan moeders voor moeders is best lastig als je misselijk bent
Dat ik mee ging doen aan moeders voor moeders was voor mij echt een no-brainer. Ik maakte nog voor mijn eerste consult bij de verloskundige een afspraak en de mevrouw van moeders voor moeders komt langs. Ik moet nog even op een testje plassen om te bevestigen dat ik echt hCG produceer en zij overhandigd mij de bussen en de maatkan. “Die laatste mag je houden.” zei ze nog royaal. “Oh eh, dankje.” Alsof je een maatkan waarin je ruim 6 weken elke dag hebt zitten plassen ooit aan iemand terug zou willen geven, maar goed. Enthousiast ging ik aan de slag. Plassen in de kan, overgieten in de bus. Easy peasy. Maar toen kwam de ochtendmisselijkheid. En de middagmisselijkheid. En de avondmisselijkheid. Mijn hemel, waarom noemen ze het ochtendmisselijkheid, wat een vreselijk misleidende term! Nu wil het zo zijn dat in de bussen van moeders voor moeders een soort vloeistof zit om de urine ‘goed’ te houden voor het verwerken in de tijd dat het bij jou in de bussen staat te wachten tot zij het hCG eruit kunnen halen. En dat spul ruikt zó sterk. Combineer dat met bijna lamleggende misselijkheid en ik kan je vertellen dat je er flink tegenop gaat zien om zo’n bus open te draaien en je plasje erin te deponeren. Uiteindelijk had ik een routine:
-
Plas in de maatkan
-
Probeer niet over te geven
-
Draai de bus open
-
Probeer nog steeds niet over te gevenT
-
Hou je adem in terwijl je probeert de maatkan in de bus te legen zonder te knoeien*
-
Draai de dop weer op de bus, nog steeds niet ademen*
-
Vlucht toilet uit indien al het gevaar op overgeven geweken is
*Indien het door je kortademigheid niet mogelijk is zo lang je adem in te houden zet dan alles voorzichtig maar zo snel mogelijk op de grond, want bij een inademing is overgeven onvermijdelijk.
Eerlijk? Dit hield ik niet zo lang vol. Ik leverde mijn bussen in en haalde geen nieuwe set meer op. Sorry moeders, sorry moeders voor moeders, ik kon het niet. Het spijt me.
4. Zwanger zijn doet rare dingen met je lijf
Dat je trek in vreemde dingen krijgt dat weten we wel. Dat je nogal hormonaal uit de hoek kan komen, dat weten we ook. No worries. Niemand neemt het je kwalijk. Maar al die andere bizarre zwangerschapskwaaltjes, waar niemand het ooit over heeft, die had ik best even eerder willen weten. Zo wordt je niet alleen een baby fabriek, maar lijkt het wel alsof je ook een soort afscheiding machine wordt. De hoeveelheid vocht die je vagina ineens produceert is echt something else. Die had ik niet helemaal aan zien komen. Of je borsten die niet pas groter worden als je bijna borstvoeding moet gaan geven, zoals ik verwacht had, maar die tegen de tijd dat je ongesteld had moeten worden zich al gaan gedragen als twee opgeblazen siliconen borsten. Doe even niet gewoon. Om het over ná de zwangerschap maar helemaal niet te hebben. Super fijn hoor, 9 maanden niet ongesteld. Maar dat gebrek aan bloed wordt meer dan goed gemaakt in de kraamweken en tijdens je eerste menstruatie na de bevalling. Vooral die eerste menstruatie was een dingetje. Ik kon letterlijk niet langer dan een uur van huis zijn, zo heftig was die. Komt allemaal weer goed natuurlijk. Maar tegen die tijd ben je al lekker weer op de been en ik had het súper gevonden als iemand tegen me had gezegd “Hey Dewi, die eerste menstruatie kan best heftig zijn, dus doe rustig aan en wees lief voor jezelf.” Oh en het is echt super normaal dat je in de kraamweek zomaar niet kan aanvoelen dat je moet plassen of te laat bij het toilet bent. Hoera voor dat extra dikke kraamverband 🙂 En geloof me als ik zeg dat het ook echt nog wel een tijdje (maanden!) kan duren voordat je weer kan niezen, springen of hardlopen zonder urine te verliezen. En na baby #2 is dat nog iets erger dan na baby #1. En nu na baby #3 duurde het nóg iets langer. Ik ben bang dat touwtje springen tijdens bepaalde fases van mijn cyclus altijd een uitdaging blijft. En als mijn kinderen groter worden en een trampoline willen, weet ik nog niet of ik dat aandurf.
5. Je bent moe
Dit is punt vijf, maar misschien had het beter punt 1 kunnen zijn. Ik weet het niet meer. Ik ben zo moe…
Maar echt, dacht je dat je wel eens slechte nachten had gehad en daar écht moe van was geweest? Think again. Werk je in ploegendiensten? Nachten? Last van slapeloosheid? Reis je veel, waardoor je te maken hebt met jetlags? Dit is allemaal kinderspel vergeleken bij baby’s. De eerste weken denk je nog “nou dit valt allemaal reuze mee”, dat dacht ik ook. Hilarisch, realiseer ik me achteraf. Ik had geen idee! Nu moet ik zeggen dat ik gezegend ben met niet hele beste slapers (twee van de drie). En ik weet inmiddels ook dat als je kind niet gaat slapen dat je op je kop kan staan, ze gaan niet slapen. Dus je slaapt niet meer door. Geen enkele nacht. Soms maanden of jaren achter elkaar. En weet je wat het ergste is? Kinderen komen met een soort zintuig dat meet wanneer jij net het meest comfortabel of het diepst slaapt. Of dat je echt nét slaapt, weet je wel, dat moment dat als iemand je wakker maakt, dat je dan gewoon niet meer zomaar in slaap kan komen? Dat moment. Of juist het moment dat je doodmoe net je bed in stapt. Er is ook gewoon geen goed moment om wakker gemaakt te worden, maar het lijkt wel alsof baby’s het zo timen dat het echt het allervreslijkstemomentever is. En zo bedoelen ze het natuurlijk niet, die schattige, mollige, hoopjes liefde. Ze willen gewoon bij je zijn. Goh, wat onwijs aandoenlijk. Maar zo voelt dat gewoon niet om 3:30. Luister, mama wil ook graag bij jou zijn, zullen we zeggen morgenochtend 7:00? Goed, dan zie ik je dan. Dag schat. Lekker slapen.
6. Je bent zó moe
Oh nee. Dat had ik al gezegd🥱😴
6. Je wordt geleefd
Maar echt. En dit wordt alleen maar ‘erger’ naarmate je meer kinderen hebt. Ik ben absoluut fan van meer kinderen. Zelf hebben we er drie. Ik had er stiekem wel vier gewild. Maar vooral om reden nummer 5 en 6 gaat dat er denk ik niet van komen. Denk jij net even te gaan zitten met die kop thee, dan ontstaat er een crisis tussen #1 en #2 waarbij je toch echt even in moet grijpen (‘nee schat, niet met de houten blokjes naar je zus gooien.’) onderweg naar de crisis ruik je poep. Nummer #3 dacht dat je nu wel even tijd zou hebben voor zijn luier, dus heeft dit moment gekozen om te poepen. Je hebt toch ook tijd mam? Je ging net thee drinken. Na het crisis beraad, de luier verschonen (hopelijk alleen de luier, maar potentieel ook alle kleding als je de poep te laat ontdekt hebt), het grondig wassen van je handen (want poep) zie je dat de vaatwasser klaar is. Kun je die net zo goed meteen even uitruimen, want je moet zo koken en dan kunnen alle vuile spullen er meteen weer in. Dan hoor je dat de wasmachine klaar is en hang je dat wasje ook meteen even op. Want een dag niet gewassen betekent een bijna onmogelijk in te halen achterstand wasgoed. Hoe laat is het eigenlijk? Oh de jongste moet een fles en dan naar bed, doe ik dat meteen even en als je dan beneden komt zie je die kop thee. Ohja. Koud. Nou goed, dan maar koude thee. En zo gaat dat dan. Elke dag. De hele dag. Daar moet je wel een beetje tegen kunnen.
7. Het is zó fantastisch
Nee echt. Het is een geweldig voorrecht om moeder te mogen zijn. Zwaar of niet. Het is gemakkelijk het meest geweldige wat ik ooit heb gedaan. Het geeft enorm veel voldoening. Het geeft iedere dag betekenis. En het is zo ontzettend dankbaar. Er is wetenschappelijk aangetoond dat mensen zonder kinderen gelukkiger zijn dan mensen met kinderen. En ergens is dit natuurlijk ook logisch. Ze hebben meer tijd, meer geld en meer vrijheid. Drie dingen waar de meeste ouders af en toe wel iets meer van zouden willen hebben. Maar dit zet me ook aan het denken, want ik vind mijn leven oneindig veel leuker sinds ik kinderen heb. Dus misschien is geluk, voor mij, niet het hoogst haalbare in het leven. Misschien is het hebben van een doel, een betekenisvolle invulling van je dag, wel veel belangrijker. En als je dat nog niet overtuigend genoeg vind, denk dan hieraan. Mensen zonder kinderen zijn gelukkiger dan mensen met kinderen, maar dit slaat om als de kinderen het huis uit zijn. Dus mocht je het nu even heel zwaar hebben, nog even geduld 🙂
Wat had jij graag willen weten voordat je moeder werd?
en tekst te typen.
Reactie plaatsen
Reacties